The Cambodian way

Pfff weer Bangkok. Ik heb geteld hoe vaak ik in totaal in Bangkok ga zijn en dat is 7 keer. 7 KEER! Niet omdat ik dit nou zo'n fantastische stad vind, maar het bevind zich precies in het centrum van al mijn routes bevindt. Je kan het zien als mijn uitvalsbasis. Terwijl ik op zoek ben naar een taxi/shuttle/voertuig dat mij naar het centrum van Bangkok brengt valt mijn oog op het bordje 'shuttle Koh Chang' en laat dat nou net de bestemming zijn waar ik naar toe wil! Dus in plaats van door die vochtige, drukke, irritante stad te gaan kan ik dat allemaal overslaan en direct naar Koh Chang. Het geluk wil ook nog dat de minivan een kwartiertje later vertrekt, so far so good!

Terwijl net de schemering een beetje begint in te vallen kom ik aan bij mijn adres: Pyjamas hostel. Beste hostel waar ik heb verbleven en zou alleen daarom weer naar Koh Chang gaan. Super schoon, leuke mensen, mooi ingericht, zwembad erbij en naast het strand.
Ik blijf het nog steeds heel vreemd vinden dat als je in een hostel verblijft er mensen van in de 50 of ouder in je dorm verblijven. Zo ook Kiwi. Niet zijn echte naam, maar hij praatte letterlijk met iedereen, niemand werd overgeslagen. Hij wist het ook steeds voor elkaar te krijgen om iedereen op te trommelen en naar een restaurant op het strand te dirigeren. Hier zijn ook iedere avond vuurshows die heel tof zijn.
Hierdoor heb ik Daniella leren kennen. Een Britse tikkie ordinaire Engelse die niet vies was van een piercing of een tattoo. Ze zou daar tot kerst blijven en haar familie verassen met haar terugkomst. Tot die tijd lag ze iedere dag aan het zwembad te lezen en te bakken. Toevallig zal zij ook met oud en nieuw op Koh Phangan zijn. Dus we wisselden gegevens uit om elkaar dan op te zoeken.

Vanaf het moment dat ik op Bangkok aankwam had ik 10 dagen de tijd om naar Koh Chang te gaan, Cambodja en weer terug te keren naar mijn o zo geliefde stad Bangkok. Met kerst zou Michelle mij komen opzoeken dus moet ik weer tegen die tijd terug zijn. Ik ben dus 3 nachten in Koh Chang geweest en kon vanaf daar direct naar Siem Reap. Ik wilde super graag nog naar Koh Rong en Phnom Phen, maar dan had ik mij weer zo moeten haasten, zeker na Nieuw-Zeeland was ik daar helemaal klaar mee. Dus koos ik een week Siem Reap te doen en daar mijn tijd te nemen voor Angkor Wat en dat was ook relatief dichtbij Bangkok.
Om door de douane te komen bij Cambodja is echt een hel. Zowel in als eruit. Je moet overal eindeloos wachten, èèn grote corrupte bende en je voelt je net vee. Cambodja is totaal anders dan Thailand. Er is minder groen, het is net zo plat als Nederland en vanaf de douane naar Siem Reap ben ik bijna geen beschaving tegengekomen, wat toch bizar is in een rit van 3 uur. Tegen de avond kwamen we aan. We bedoel ik Jasmina en ik. We raakte aan de praat tijdens onze reis naar Siem Reap. Een Duitse Servische met een Frans accent. Ik zelf heb nu al ruim 20 keer gehad dat ik wordt aangezien als Amerikaan. Naar het schijnt heb ik een zwaar Amerikaans accent. Voor deze reis had ik geen Amerikaanse vrienden en ik ben nooit in Amerika geweest. Heel vreemd hoe deze om de hoek is komen kijken. Misschien moet ik Pathé de schuld geven van al die films die ik door mijn Abonnement heb gezien. We zullen het nooit weten.
Anyway ik ben naar mijn hostel gegaan en zou later met Jasmina en wat mensen waar zij eerder mee is geweest afspreken om wat mee te eten. Dit waren echt hele rare mensen waarmee ik op geen enkel vlak kon connecten. Een ouder Duits stel dat zeker weten parenclubs afstruint en een Zweedse bikermouse en Jasmina dan. Ik voelde mij een beetje left out. Dus na het etentje toen zij nog een drankje wilde doen, zei ik dat ik moe was (geeneens een leugen) en dat ik zou gaan slapen. Na uitgeslapen te hebben en zeeën van tijd te hebben, besloot ik een rustig dagje te doen en een zwembad op te zoeken. Naast mij lag een jongen (als in het volgende bed) en vroeg hem wat zijn plan was en hij en zijn reisgenoot wilde ook naar het zwembad. Dus hebben wij met zijn drieën een tuktuk genomen. Eenmaal aangekomen was het zwembad dat ik had opgezocht een bouwput. We zijn toen gaan rondkijken en bij een hotel gaan vragen of wij daar konden zwemmen als niet gasten. Dat was prima.
Ik had het idee dat de twee waar ik mee was (Angela en Jason), mij hinderlijk irritant vonden en voelde mij een zwaar derde been. Ik probeerde gesprekken aan te knopen, maar dat was lastig. Zij vertelde dat ze naar de floating market gingen tegen het einde van de middag en bij gebrek aan andere plannen vroeg ik of het ok was als ik mee zou gaan. Dit vonden ze prima. Het was geen beste tour en veel te overpriced. Eerst ruim een uur in de tuktuk, daarna zijn we gaan varen om uit te komen bij allemaal huizen op het water. Heel armoedig allemaal (je zag het alleen vanuit de boot) met uiteindelijk een café met twee verdiepingen. We bleven hier tot zonsondergang die heel mooi was, maar dit was het dus... Toen moesten we dat takke stuk nog terug. Tegen die tijd opende ze allebei wat meer op en zijn we diezelfde avond gaan drinken in pubstreet. Na een paar drankspelletjes gingen de voetjes van de vloer en was het een hele leuke avond. Op het einde was er nog een intens trieste gast die bijna met mij op de vuist wilde. Hij zei dat ik hem een Bucket verschuldigd was, terwijl dit niet het geval was. Zelden zoiets triests meegemaakt en gelukkig konden we weg sneaken en is het met een sisser afgelopen.

Natuurlijk staat Angkor Wat op mijn lijst om te doen, maar in Thailand heb ik Sun leren kennen en daarmee contact gehouden. Zij komt uit Zuid-Korea en is zo ontzettend aardig, lief mens die denk ik halverwege de 30 is (Aziaten zijn altijd lastig in te schatten). Ze maakt ook altijd hele grappige geluiden. Vooral als ze enthousiast is over iets zegt ze 'Woe' en als ze iets interessants vind is houdt ze deze wat langer aan 'Woooeeee'. Heel grappig. Maar goed zij zou een paar dagen later komen en daarom wachtte ik daarmee. In plaats daarvan ben ik een fietstour gaan doen die dag. Super leuk en zag je het 'echte' leven in Cambodja. Het werd gedaan door studenten van daar en ik kan het echt iedereen aanraden om de butterfly tour te doen. Hele aardige jongens en heel informatief!
Diezelfde avond ben ik naar een ander hostel gegaan want daar zou ik Sun zien. Het was een hostel zoals je verwacht hoe een hostel eruit ziet. Hier zaten de 'die hard' backpackers, maar het was wel een heel gezellig hostel. Ik sliep met 30 anderen op een kamer, ook heel gezellig, maar je bent vrijwel alleen maar onderweg dus dat maakte mij niet zoveel uit. En het kostte 3 dollar per dag.
Het was super leuk om Sun weer te zien. Zij had ook afgesproken met haar vriendin Niya die op haar reis naar Siem Reap Rory uit N-Z had leren kennen. Ze ontstond ons kwartetje. We maakte meteen plannen mbt Angkor Wat en zaten allemaal op dezelfde lijn. Zij hadden al iets meer research gedaan dan ik (lees niks) en ik ging gewoon mee in de flow. De volgende dag gingen we niet naar Angkor Wat zelf maar naar een paar tempels een stuk boven Angkor Wat. Hier komen aanzienlijk minder toeristen en is net zo mooi. Dit ritje leek echt eeuwig te duren, maar we kregen er wel een (vrij) ongerept stukje voor terug. De tempel was echt een ruïne, je moest er helemaal doorheen sluipen en kruipen wat het een echte meerwaarde gaf. De tweede tempel was daarom een beetje saai omdat die dat niet had en we hadden hoge ogen voor de laatste tempel met de naam 'waterfall temple'. Nou willen ze hier in Azië het concept waterval nog wel eens uitmelken en noemen ze bij wijze van een kabbelend stroompje dat een meter naar beneden valt al een waterval. Zo ook hier. Hij was dan 3 meter of zo, maar het waren vooral verzonken stenen in het water met ornamenten. En dan laat ik de trekkingtocht heen en terug van een half uur nog buiten beschouwing. Het was dus een beetje een deceptie. Maar dat is Azië.
Na een volle dag van tempels kwamen we gesloopt terug, maar ondanks dat zijn we alsnog uit gegaan. Uiteraard weer helemaal tot het gaatje gegaan, want in het hostel hadden we een heel groepje bij elkaar getrommeld. Mega kater de volgende dag, maar zijn we enigszins vertraagt naar het tempel complex gegaan. We zijn ook deze dag naar 3 tempels gegaan, behalve Angkor Wat zelf en de grootste. Angkor Wat wilde we doen met zonsopgang, zodat je een prachtig schouwspel krijgt van de lucht met de tempel op de achtergrond. Ondanks mijn staat van ontbinding zijn we naar de tomb raider tempel geweest. Deze staat bekend om de bomen die dwars door de stenen muren van de tempel heen groeien en uiteraard waar de film Tomb Raider is opgenomen. Ook zijn we die dag naar de tempel met de gezichten gegaan en naar de rode tempel. Je moet je soms echt een weg zien te banen door alle toeristen in combinatie met een zon die met minstens 35 graden op je bolletje schijnt.
Reizen is afzien en wordt zeer onderschat. Je moet iedere dag een nieuwe planning maken, wat ga je vandaag doen? wat ga je morgen doen? Wat wordt mijn volgende bestemming? Om nog maar te zwijgen over accommodatie zoeken en waar je iedere keer gaat eten.
Die avond gingen we relatief vroeg naar bed om dus vroeg op te staan om de zonsopgang te bekijken bij Angkor Wat. In het pikkedonker zijn we met een tuktuk er naar toe gereden. Wij waren er om 5 uur of zo en het was toen al mega druk. Ik vond dat we geen goede plek hadden en dacht zelf een betere te zien. Voor de tempel zit dus een grote vijver, maar ik had niet door dat daar zoveel modder in zat. Dus ik maak een stap in die vijver en mijn hele voet verdwijnt bijna. Ik raak mijn evenwicht kwijt en ga bijna vlak voor al die mensen! Dat had catastrofaal geweest. Eenmaal op mijn plekje kon ik geen kant op door alle tripots waar mensen hun camera op hebben staan. Mijn schoenen zijn doorweekt en ik zit vervolgens in een houding die verre van comfortabel is. Alles voor de foto... Uiteindelijk was het zo bewolkt dat er helemaal geen zonsopgang was, wat het alleen nog maar erger maakt. We zijn dus maar het complex in gegaan. Dit was nu nog redelijk rustig, want iedereen had nog hoop op die zonsopgang. Dit is echt super indrukwekkend. Het is zo gigantisch groot en als je dan nagaat dat dit rond het jaar 1000 is gemaakt... Super veel details en alles is nog heel intact. Natuurlijk heeft de tand des tijds zijn sporen achter gelaten, maar dat maakt het alleen maar mooier.

Nog steeds op mijn zompige schoenen gaan we naar de grootste tempel om af te sluiten met de elephant gardens. Op een gegeven moment ben je gewoon tempelmoe. Ondanks dat het prachtig en indrukwekkend is, kunnen je hersenen het gewoon niet meer aan. Achter deze gardens lag dus nog een tempel en zijn we soort van per ongeluk helemaal afgestruind waar wij helemaal geen zin in hadden. Het is 1 richtingsverkeer dus je moet wel. Tel daar ook nog onze zombie modus bij op. Op de een of andere manier raakte we Rory en Sun kwijt die letterlijk achter ons liepen en ineens niet meer. Communicatie is lastig, want er is natuurlijk geen internet en bellen is duur en mijn Thaise simkaart werkt niet. Gelukkig kwamen ze weer naar de tuktuk waar we aan het wachten waren en hebben we een prachtige zonsondergang bekeken aan een grote vijver wat de Royal Pool vroeger was.

Overal rond en in deze complexen heb je kinderen lopen die meuk aan je willen verkopen voor 'one dollaaaahhhr'. Deze kennen het woord nee niet en gaan door tot het bittere eind en herhalen deze zin in combinatie met het product eindeloos. Als het ze niet lukt gaan ze ook nog eens heel triest kijken en een zielig stemmetje opzetten. Hier dreven we ook een beetje de spot mee met elkaar, terwijl we een kinderstemmetje opzetten. 'You wanna buy? Onze dollaaaahhhr'. Vooral Sun kon daar altijd hard om lachen. Inmiddels is het kerstavond en zijn we met een hele grote groep klaar om wat te eten. Die avond ga ik met de nachtbus naar Bangkok. Met een groep van minstens 10 personen is het altijd lastig en ik moet zeggen dat we uiteindelijk ook niet de beste keuze hebben gemaakt. Dat gebeurt ook af en toe. Iedereen ging na het eten stappen, maar het leek mij beter van niet. Ik zou worden opgehaald rond half 2 s'nachts en dan kon de ellende dat nachtbus heet weer beginnen. Nachtbussen zijn gewoon altijd gaar. Je moet in een rare zittende houding gaan slapen. Je maakt jezelf iedere keer wakker als je aan het knikkebollen bent. Na de douane ellende vertrok ons busje richting Bangkok. Ik ben blij als ik daar aankom zodat ik Michelle in mijn armen kan herenigen. Voor kerst hebben we onszelf een kadotje gedaan namelijk een lekker dik hotel. Ik vind het zelf heel lekker om in een beetje luxe te beginnen en na 2,5 maand van alleen maar dorms vond ik dat ik dit ook wel verdiende. Hier hebben we maximaal gechillt, lekker aan het zwembad gelegen, beetje sporten en nog Bangkok even in geweest. We wilden allebei naar de eilanden dus na twee nachten vertrokken we met hoe kan het ook anders; de nachtbus naar Koh Tao. Volgende keer vertel ik over onze avonturen op de eilanden!